Parafia Bombla - Marianowo. Rozpoznajecie kogoś na tych zdjęciach?

Fotografie były własnością parafian, stąd brak oryginałów i udostępnione ich screeny. Ksiądz proboszcz pozwolił je pokazać, być może ktoś się na nich rozpozna.

Jeszcze kilka lat temu na placu przed urokliwym kościółkiem w Bombli, raz w roku, z okazji imienin patronki, świętej Anny, w czasie odpustu odbywały się zabawy. Były tam najprawdziwsze potańcówki. Ich inicjatorem był jeden z proboszczów. Dziś ich już nie ma.

- Tak zdecydowała rada parafialna - mówi ks. Andrzej Horaczy, obecny proboszcz parafii pod wezwaniem Niepokalanego Serca Maryi w Bombli.

Wystarczy zjechać w Brodach z krajowej ósemki, by dotrzeć do urokliwej miejscowości. Na jej skraju stoi niewielka świątynia. Choć sprawia wrażenie całkiem nowej, jej historia jest długa.

To kościół parafii Marianowo. Parafia zaistniała na mocy dekretu erekcyjnego wystawionego 31 października 1946 r. przez abp. Romualda Jałbrzykowskiego. Jej terytorium wydzielono z parafii Korycin i Jasionówka.

Pierwsze próby zbudowania kościoła w Bombli podjęli w 1923 r. jej mieszkańcy, wspierani przez proboszcza z Korycina, ks. Antoniego Walentynowicza. Pozwolenie na budowę otrzymano, ale jej nie rozpoczęto, gdyż główny promotor tego dzieła, ks. Walentynowicz, został w 1933 r. przeniesiony do Krypna.

W 1942r. w wigilię Trzech Króli wybuchł pożar we wsi Niemczyn. Ludzie biegnący go zobaczyć znaleźli na gruncie Jana Jurkowskiego biały, drewniany krzyż z figurą Pana Jezusa. Jedni uważali to za cud, inni za ludzką ingerencję, dzięki której można by było rozpocząć budowę nowej świątyni. W 1943r. Jan Jurkowski zmarł, ale swoje pole przekazł wcześniej pod budowę kościoła. W sumie 5 hektarów.

Kościół budowali mieszkańcy

W kilka miesięcy później, już w roku 1944 mieszkańcy Bombli i okolicznych wsi powołali Komitet Budowy Kościoła i 11 października 1944 r. na ofiarowanej ziemi samodzielnie rozpoczęli budowę drewnianej świątyni. Sami też zwrócili się do abp. Jałbrzykowskiego z prośbą o ustanowienie w Bombli duszpasterza. Na odpowiedź nie czekano długo, gdyż już 5 stycznia 1946 r. rektorem budowanego kościoła został mianowany ks. Jan Siemaszkiewicz.Miesiąc później, 2 lutego, w powstającej właśnie świątyni odprawił on pierwszą mszę św. Uroczyste poświęcenie kościoła miało miejsce 29 września 1946 r., a w miesiąc później abp Jałbrzykowski erygował parafię.

Marianowo czy Bombla?

Ideę zmiany nazwy parafii na Marianowo rozpropagował podczas pierwszych misji parafialnych w Bombli ks. Marian Jacewicz. Nazwa przyjęła się i odtąd w terminologii kościelnej zadomowiła się na stałe, chociaż miejscowość nadal pozostała przy dotychczasowej nazwie „Bombla”.

W pierwszych latach po oddaniu świątyni do użytku jej wystrój był bardzo skromny. Ołtarz główny, ołtarze boczne, obrazy świętych, zostały wykonane przez artystów ludowych. Na wieży kościelnej zawieszono 500-kilogramowy dzwon. W roku 1948 sprowadzono 18-głosowe organy, nastawę ołtarza głównego oraz chrzcielnicę.

W latach 1986-90, dzięki staraniom proboszcza - ks. Czesława Łajkowskiego i przy ogromnym zaangażowaniu wiernych, zbudowano nowy kościół, murowany, według projektu inż. arch. Andrzeja Chwaliboga. Przy wznoszeniu budowli większość prac wykonywali i finansowali parafianie. Świątynia została zaprojektowana jako budowla utrzymana w stylu modernistycznym, co wyróżnia ją od architektury wsi. Powstało założenie centralne, z bryłą budynku z przenikających się walców i z wieżą w fasadzie. Oryginalną i wyróżniającą się w swej architekturze budowlę charakteryzuje puryzm i oszczędność środków wyrazu. Wyposażenie kościoła jest barokowe i pochodzi z bliżej nieokreślonej świątyni z tzw. Ziem Odzyskanych. Znajduje się tu barokowy ołtarz główny z figurą Matki Bożej oraz barokowe 18-głosowe organy. Ściany świątyni są ozdobione obrazami świętych i stacjami Drogi Krzyżowej. Na uwagę zasługuje również skomponowanie wystroju ze starego kościoła (w tym drogi krzyżowej autorstwa Józefa Charytona).

Konsekracji świątyni dokonał bp Edward Kisiel 23 czerwca 1990 r. Stary kościół został w 1989 r. rozebrany i przeniesiony do nowo powstałej parafii w Grabówce.