Jaka jest cebula każdy widzi...

Jak świat światem, bieda nie bieda - w domach zawsze były trzy rzeczy: ziemniaki, kapusta i cebula. Tanie toto i dobrze się przechowuje, więc dostępne przez cały rok. Osobiście nie darzę sentymentem ziemniaków, które trzeba na ogół obrać - a leń ogromny nie pozwala. Nie przepadam za kapustą, bo gotowana - nieładnie pachnie i kojarzy się z kminkiem, którego nie cierpię. Ale cebula - o, zawsze i w każdej ilości.

Chyba nie ma bardziej uniwersalnego i ponadczasowego warzywa. Do wszystkiego - zup, sosów, mięs, sałatek, że o jajecznicy nie wspomnę.

Ciepło wspominam gotowanie w akademiku, kiedy bieda studenciaków przycisnęła. Nocą, gdy poczuliśmy głód, robiliśmy z czerstwego chleba, który zawsze się gdzieś znalazł, grzanki z zesmażoną cebulką. Albo, nazwaną dumnie acz na wyrost "zupą cebulową" brejkę. Albo duszoną cebulę z kaszą. (i piiiwo).

Uchodzi za plebejskie jedzenie, ale spróbujcie zupy cebulowej podawanej w chlebie. Polecam, przepyszne i bardzo wykwintne. (chleba się ponoć nie zjada, dekoracja - ja tam nigdy nie mogłam się oprzeć. Zresztą dyskryminowanej dekoracji mogłoby być smutno)

Parę rad:
Lubię eksperymentować, dodając do smażenia czy duszenia różne zioła - najlepiej sprawdza się oregano i estragon. Moim zdaniem, najwyraźniej odosobnionym, bo na ogół zaleca się do cebuli tymianek.
Dobrze wiedzieć, że jeśli smażymy cebulę z czosnkiem - jeśli chcemy, by aromat czosnku był wyraźny - dodajmy go pod koniec. Inaczej "zniknie" w cebuli.
Cebula zesmaży się na piękny złoty kolor, jeśli dodamy do już zeszklonej odrobinę cukru pudru. Odrobinę - by nie było go czuć w smaku, ale mógł się skarmelizować.
(swoją drogą - widziałam gdzieś przepis na konfitury z cebuli. Nie bardzo mi to brzmi - jadł ktoś?)

W narodzie chodzi pogłoska, że podczas krojenia oczy nie szczypią, jeśli trzyma się w zębach zapałkę. No nie wiem - siarka i jej wpływ na niwelowanie olejków eterycznych... Podejrzewam, że podobny efekt miałoby trzymanie w zębach zapalniczki - człowiek jest tak skupiony na tym, żeby jej nie wypuścić z paszczy, że nie zwraca uwagi na łzy.

i na koniec:

Klasyczna zupa cebulowa

- 4 duże cebule
- 6 łyżek masła lub margaryny
- łyżka cukru
- litr rosołu z kurczaka (może być z kostki)
- pół kieliszka brandy lub koniaku (nie jest obowiązkowy)
- pieprz i sól do smaku
- pół bagietki
- cztery łyżki startego sera

Roztopić i chwilę przesmażyć masło, dodać pociętą w półkrążki cebulę. Dusić na średnim ogniu do momentu zeszklenia cebuli. Dodać cukier i dusić dalej przez minutę.
Zalać cebulę rosołem. Przykryć i gotować 15 minut.
Zmniejszyć ogień. Dodać brandy.
Przyprawić pieprzem i solą.

Bagietke pokroić na 1.5 cm. kromki, lekko posmarować oliwą, można natrzeć czosknkiem i wstawić na blaszce do rozgrzanego piekarnika na 5-7 minut.

Serwować zupę można na dwa sposoby:

Smacznego!