Na co choruje wątroba

Wątroba jest największym narządem miąższowym w organizmie. Czasem nazywa się ją fabryką chemiczną, ponieważ bierze udział w przemianie węglowodanów, tłuszczów i białek, magazynuje witaminy i żelazo oraz wytwarza czynniki krzepnięcia krwi. Ponadto produkuje żółć, która bierze udział w procesie trawienia tłuszczów i odgrywa znaczącą rolę w oczyszczaniu całego organizmu z toksyn.

Choroby wątroby dzieli się najczęściej na cztery grupy:

Do najczęstszych schorzeń wątroby należą: wirusowe zapalenia, marskość, stłuszczenie, zespół Gilberta i pierwotny nowotwór.

WIRUSOWE ZAPALENIA WĄTROBY to grupa schorzeń wywoływanych przez różne rodzaje wirusów, głównie typu A, B i C. Nie zawsze towarzyszy im żółtaczka, czyli żółte zabarwienie skóry i białek oczu, co przed laty było uważane za charakterystyczny objaw wirusowego zapalenia wątroby. Dziś już wiadomo, że takie zapalenie może przebiegać bez jakichkolwiek objawów. O tym, że na nie chorujemy, dowiadujemy się zazwyczaj przypadkiem, po wykonaniu badań krwi.
Do najbardziej charakterystycznych objawów wirusowego zapalenia wątroby należą: ogólne osłabienie, brak apetytu, mdłości i podwyższona temperatura ciała.

MARSKOŚĆ WĄTROBY powstaje najczęściej wskutek przewlekłego alkoholizmu lub długotrwałego wirusowego zapalenia wątroby. Ale jest też wiele innych przyczyn, które prowadzą do rozwoju tego schorzenia. Należą do nich m.in. przewlekła niewydolność krążenia, przedłużające się zaburzenia w odpływie żółci, toksyczne działanie niektórych leków (taohifen, amiodaron, metotreksat) i innych substancji chemicznych.
Istotą marskości są rozległe zmiany zwyrodnieniowe i ogniskowa martwica komórek wątrobowych oraz nadmierny rozrost tkanki łącznej, który w niektórych przypadkach może przybierać charakter rozrostu guzowatego. Podobnie jak wirusowe zapalenie, może się ona rozwijać bezobjawowo. Wraz z upływem czasu u chorego obserwuje się utratę apetytu, ubytek masy ciała, nietolerancję smażonych, pieczonych i tłustych pokarmów oraz alkoholu, skłonność do zaparć, które pojawiają się naprzemiennie z biegunkami, czasem nudności, apatię, ociężałość i nasilającą się senność. Pojawia się najpierw oliwkowe, a następnie podżółtaczkowe zabarwienie skóry i twardówek oczu.
Leczenie marskości jest bardzo trudne i długotrwałe. Choroba jest nieodwracalna, dlatego można jedynie próbować zahamować jej rozwój. Dla części chorych jedynym ratunkiem jest transplantacja wątroby.

STŁUSZCZENIE WĄTROBY jest chorobą, która powstaje najczęściej w następstwie nadużywania alkoholu, otyłości i cukrzycy. Bywa, że cofa się już po kilku tygodniach od wykrycia przyczyny i jej wyeliminowania.

ZESPÓŁ GILBERTA objawia się okresowym zażółceniem skóry i spojówek, spowodowanym wzrostem bilirubiny we krwi. Chory powinien unikać zażywania leków obciążających wątrobę, a w szczególności tych, które podnoszą poziom bilirubiny.

NOWOTWORY WĄTROBY dzielą się na pierwotne i wtórne. Pierwotne to takie, których rozrost nowotworowy rozpoczyna się w wątrobie. Ryzyko rozwoju tego typu nowotworów zwiększają długotrwałe przewlekłe zakażenie wirusem typu B lub C, zmiany toksyczne oraz marskość. Mogą się objawiać utratą masy ciała, bolesnością pod prawymi żebrami, a czasem można wyczuć guz. Rozpoznaje się je w badaniu histopatologicznym pobranych wycinków lub tzw. punktatów.
Nowotwory wtórne to efekt przerzutów nowotworowych do wątroby.